ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

Κάθε μέρα, χρησιμοποιούμε όλο και περισσότερο το διαδίκτυο είτε από τον υπολογιστή ή το τάμπλετ είτε από το τηλέφωνο.

Ξέρουμε όμως ποια είναι τα δικαιώματά μας και οι υποχρεώσεις μας;

Ξέρουμε πότε είμαστε ασφαλείς;

Δείτε παρακάτω απλές οδηγίες:

«TOP 10» δικαιώματα των ανηλίκων στον ψηφιακό κόσμο 

«TOP 10» υποχρεώσεις των ανηλίκων στον ψηφιακό κόσμο 

Η διαδικτυακή μας φήμη 

Ασφαλής χρήση του διαδικτύου, συνοπτικός οδηγός για μαθητές 

Συχνές ερωτήσεις για την ασφαλή πλοήγηση στο διαδίκτυο 

Μικρός οδηγός για το facebook 

Προστασία της ιδιωτικής μας σφαίρας στο Facebook 

Προβληματίσου για το περιεχόμενο που δημοσιεύεις! 

Πριν δημοσιεύσεις, σκέψου! 

Σκέψου ποιες είναι οι διαδικτυακές σου επαφές! 

Σκέψου πώς να προστατέψεις τον εαυτό σου στο Διαδίκτυο! 

Συχνές Ερωτήσεις για την Παρενόχληση 

Συμβουλές για τον διαδικτυακό εκφοβισμό 

Συχνές Ερωτήσεις για τον Ρατσισμό στο Διαδίκτυο 

Εκπαιδευτικά μονοπάτια στο Κινητό - Οδηγός για γονείς 

Εκπαιδευτικά μονοπάτια στο Διαδίκτυο - Οδηγός για γονείς 

Ασφαλής χρήση του Διαδικτύου - συνοπτικός οδηγός για γονείς 

Ασφαλής χρήση του Διαδικτύου - συνοπτικός οδηγός για τους εκπαιδευτικούς 

Για περισσότερες πληροφορίες δείτε τον ιστοχώρο «Για ένα ασφαλέστερο διαδίκτυο» πατώντας εδώ.

Στην οδό Κασσάνδρου, μεταξύ των οδών Σοφοκλέους και Αγ. Νικολάου, σώζεται ένα οθωμανικό κτίσμα με μιναρέ, γνωστό ως Αλατζά Ιμαρέτ. Η ονομασία Αλατζά (ποικιλόχρωμο) οφείλεται στα πολύχρωμα εφυαλωμένα πλακίδια που κοσμούσαν παλαιότερα το σώμα του μιναρέ, από τον οποίο σήμερα σώζεται μόνο η βάση του στην νοτιοδυτική γωνία, προσδίδοντάς του πολύχρωμη όψη. Ιδρυτής ήταν ο Ινογκιολού Ισ(χ)άκ Πασάς, ο οποίος ήταν μεγάλος βεζίρης επί Μωάμεθ Β' και βαλής της Θεσσαλονίκης επί Βαγιαζίτ Β'. Κτίστηκε, σύμφωνα με την επιγραφή πάνω από την είσοδό του, τον Φεβρουάριο του 1484 και αποτελούσε βακούφιο το οποίο περιλάμβανε ιμαρέτ (πτωχοκομείο) κι μεντερσέ (σχολή).

Βόρεια του Αγίου Δημητρίου, στη γωνία των οδών Αγίου Νικολάου και Κασσάνδρου υπάρχει ένα τουρκικό λουτρό το Γενί Χαμάμ το οποίο κτίστηκε από τον Husrev Kedhuda (Χουσρέβ Κετχουντά), ιδιοκτήτη ενός θρησκευτικού ιδρύματος στη Θεσσαλονίκη, στο τελευταίο τέταρτο του 16ου αιώνα. Πιθανόν ανήκε στο συγκρότημα του Κασιμιγιέ τζαμί, όπως ονομαζόταν τότε ο ναός του Αγίου Δημητρίου που είχε γίνει τζαμί. Στη θέση του παλαιότερα υπήρχαν ρωμαϊκά λουτρά.

H Παναγία των Χαλκέων, χτισμένη από τον πρωτοσπαθάριο Χριστόφορο το 1028, βρίσκεται επί της Εγνατίας οδού, στην Πλατεία Αρχαίας Αγοράς. Ονομάστηκε έτσι επειδή υπήρχαν εργαστήρια χαλκωματάδων γύρω από την εκκλησία, από τα οποία ελάχιστα από αυτά λειτουργούν ακόμη και σήμερα. Κτίστηκε πάνω σε αρχαίο ναό από τον πρωτοσπαθάριο Χριστόφορο, τον «κατεπάνω» της Λογουβαρδίας, και την οικογένειά του, το 1028, όπως μαρτυρά και η επιγραφή στο μαρμάρινο υπέθυρο της εισόδου: «ΑΦΗΕΡΟΘΗ Ο ΠΡΗΝ ΒΕΒΗΛΟΣ ΤΟΠΟΣ ΕΙΣ ΝΑΟΝ ΠΕΡΙΒΛΕΠΤΟΝ ΤΗς ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΑΡΑ ΧΡΙΣΤΩΦΟΡΟΥ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΟΤΑΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΠΡΩΤΟΣΠΑΘΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΕΠΑΝΩ ΛΑΓΟΥΒΑΡΔΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΜΒΙΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΕΚΝΩΝ ΑΥΤΩΝ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ, ΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΑΛΗΣ ΜΗΝΙ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΙΝΔΙΚΤΙΩΝΟΣ ΙΒ ΕΤΟΥΣ ϚΦΛΖ (6547 = 1028)»» Η περιοχή ήταν το διοικητικό κέντρο της πόλης στη ρωμαϊκή περίοδο και ήταν γεμάτη από διάφορα δημόσια κτίρια μεταξύ των οποίων η αρχαία αγορά αλλά και τα κτίρια της πλατείας Διοικητηρίου. Υπάρχει περίπτωση ο ναός να ονομαζόταν Παναγιά των Χαλκοπρατειών, σαν την ομώνυμη εκκλησία στην Κωνσταντινούπουλη.

Ο ναΐσκος του Αγίου Νικολάου του Ορφανού ή του Αγίου Νικολάου των Ορφανών βρίσκεται στο τέρμα της οδού Αποστόλου Παύλου και επί της οδού Ηροδότου, νότια της πλατείας Καλλιθέας της Άνω πόλης της Θεσσαλονίκης. Κατασκευάστηκε τον 14ο αιώνα και υποστηρίζεται ότι ο ναός κτίστηκε ως «καθολικό» κάποιας μικρής μονής. Είναι μετόχι της Μονής Βλατάδων. Η διπλή ονομασία συσχετίζεται από τη μια με την αναφορά σε πατριαρχικά έγγραφα του 1635 και 1638 της Μονής Βλατάδων, όπου αναφέρεται ως «Άγιος Νικόλαος Ορφανός» αλλά και με την παράδοση ότι Ορφανός λεγόταν ο ιδρυτής του ναού κι από την άλλη με την αναφορά σε κώδικα του 1745, που φυλάσσεται στον ναό του Αγ. Αθανασίου Θεσσαλονίκης, όπου ο ναός αναφέρεται ως «Άγιος Νικόλαος των Ορφανών» και σχετίζεται με την παράδοση ότι στον χώρο της μονής υπήρχε ορφανοτροφείο. Ως κτήτορας της μονής θεωρείται ο Σέρβος κράλης Μιλούτιν που είχε παντρευτεί τη βυζαντινή πριγκίπισσα Σιμωνίδα και επισκεπτόταν συχνά τη Θεσσαλονίκη, αφού στην πόλη διέμενε η πεθερά του Ειρήνη Παλαιολογίνα.

Ο ναός της Λαγουδιανής ή Λαοδηγήτριας βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη στη διασταύρωση των οδών Ολυμπιάδος και Ιουλιανού. Κατά τη βυζαντινή περίοδο ήταν το καθολικό γυναικείου μοναστηριού. Το όνομά του το πήρε από τον κτήτορά του Λαγουδιάτο (ή Λαγουδάτο). Η παράδοση όμως λέει ότι μια φορά ήταν ένας λαγός που είχε κρυφτεί σ' ένα λάκκο, για να αποφύγει έναν κυνηγό. Εξαιτίας αυτού βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας ή Ογλαΐτισας και το αγίασμα που υπάρχει ως σήμερα. Εκεί τότε χτίστηκε ο ναός που ονομάστηκε Λαγουδιανή και από το αγίασμα αφιερώθηκε στη Ζωοδόχο Πηγή. Στην εποχή της Τουρκοκρατίας λεγόταν από τους Τούρκους Tavusan Manastir (Ταουσάν Μοναστήρ) δηλ. Μοναστήρι των λαγών. Από τον 14ο η μονή ήταν μετόχι της Μονής Βλατάδων.

Ο ναός των Ταξιαρχών βρίσκεται στο ΒΑ τμήμα της Άνω Πόλης, στο σημείο που η οδός Ακροπόλεως ενώνεται με την οδό Θεοτοκοπούλου.

Ο ναός χτίστηκε στο πρώτο μισό του 14ου αι. Η εκκλησία είναι διώροφη βασιλική με ξυλοσκεπή. Δεν είμαστε σίγουροι για την αρχική της μορφή εξαιτίας πολλών επισκευών που έχει υποστεί. Υποθέτουμε πως αρχικά είχε μόνο ένα κλίτος με στοά σε σχήμα Π νότια, δυτικά και βόρεια. Στη νότια πλευρά υπήρχε στεγασμένη στοά, στην οποία προστέθηκε αργότερα ένα νέο «κλίτος» με σκοπό να διευρυνθεί ο ναός. Παρόμοια επέμβαση έγινε και στη δυτική πλευρά. Το αποτέλεσμα αυτών των προσθηκών είναι ο σημερινός τρίκλιτος ναός. Ανατολικά το κεντρικό κλίτος τελειώνει σε μια πεντάπλευρη αψίδα. Δεξιά και αριστερά του ιερού δύο μικρά στεγασμένα διαμερίσματα με ημισφαιρική οροφή διαμορφώνουν την πρόθεση και το διακονικό.

Ο ναός του Προφήτη Ηλία βρίσκεται στη ΒΔ περιοχή της άνω πόλης της Θεσσαλονίκης στην οδό Ολυμπιάδος και αποτελεί κτίσμα του β' μισού του 14ου αι. γύρω στο 1360 με 1370. Ιδρύθηκε από τον μοναχό Μακάριο Χούμνο, γόνο παλιάς οικογένειας της πόλης και από τις πλουσιότερες της αυτοκρατορίας. Αρκετοί μελετητές θεωρούν πως ο ναός ήταν το καθολικό της Νέας Μονής, σε τόπο όπου υπήρχαν κάποτε ανάκτορα, τα οποία καταστράφηκαν το 1342, κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των Ζηλωτών εναντίον του «πρωτοστράτορα» (διοικητή) της πόλης Θεόδωρου Συναδινού και των πλούσιων αρχόντων. Η μονή ήταν αφιερωμένη στην Παναγία και ήταν ένα από τα σημαντικότερα μοναστηριακά ιδρύματα του 14ου αι.. Άλλοι πάλι, πιστεύουν πως ο ναός ήταν το καθολικό της Μονής Ακαπνίου. Μετά την άλωση της πόλης από τους Τούρκους η συνοικία του ναού ονομάστηκε «Μπαλαάτ», που ίσως να είναι παρεφθαρμένη η ελληνική λέξη «παλάτι» και ο ναός έγινε τζαμί με την ονομασία Εσκί Σεράι τζαμί (= τζαμί των παλιών ανακτόρων) και Σαραλί τζαμί.

Ο ναός της Αγίας Αικατερίνης βρίσκεται στο ΒΔ τμήμα της Άνω Πόλης, στην οδό Τσαμαδού, κοντά στα βυζαντινά τείχη. Είναι κτίσμα χαρακτηριστικό της λεγόμενης «Μακεδονικής Σχολής», είναι δηλαδή σύνθετος τετρακιόνιος σταυροειδής εγγεγραμμένος με πέντε τρούλους και κλειστή περιμετρική στοά που απολήγει ανατολικά σε δύο συμμετρικά παρεκκλήσια. Με πιο απλά λόγια ο ναός διαμορφώνεται με τέσσερις καμάρες πάνω στις οποίες στηρίζεται ο κεντρικός τρούλος ο οποίος είναι εγγεγραμμένος σε τετράγωνο σταυρό. Γύρω από το τετράγωνο της βάσης του τρούλου αναπτύσσεται προς τις τρεις κατευθύνσεις (νότος, δύση, βορράς) ένα χαμηλωμένο κλίτος, που δίνει μεγαλύτερη ευρυχωρία στον ναό και προσθέτει κομψότητα και μορφολογικό ενδιαφέρον, καθώς στις τέσσερις γωνίες του κλίτους ανυψώνονται ισάριθμοι τρούλοι, πιο χαμηλοί από τον κεντρικό που κυριαρχεί.

Ο ναός των Αγίων Αποστόλων βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της βυζαντινής Θεσσαλονίκης, νότια της οδού Αγίου Δημητρίου στη συμβολή των οδών Παπαρηγοπούλου και Ολυμπιάδος, νοτιοανατολικά από τη Ληταία πύλη, δίπλα στα δυτικά τείχη της πόλης. Σύμφωνα με την παράδοση, η σημερινή του ονομασία οφείλεται στη λαϊκή δοξασία περί κάλυψης του ναού με δώδεκα θόλους που συμβόλιζαν τους Αποστόλους, ενώ αρχικά θα πρέπει να ήταν αφιερωμένος στην Παναγία, όπως μαρτυρά το θεματολόγιο των τοιχογραφιών του περιστώου του ναού.

Ο ναός του Όσιου Δαβίδ, άλλοτε καθολικό της Μονής του Σωτήρος Χριστού (Μονή Λατόμου), βρίσκεται στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης, νοτιοδυτικά από τη Μονή Βλατάδων και βορειοδυτικά από τον ναό των Ταξιαρχών, σε πάροδο της οδού Τιμοθέου. Η αφιέρωσή του στον Όσιο Δαβίδ τον Θεσσαλονικέα έγινε το 1921, κατά τον εκ νέου καθαγιασμό του σε χριστιανικό ναό από τζαμί που είχε μετατραπεί στην οθωμανική περίοδο.

Η Μονή Βλατάδων βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Άνω Πόλης της Θεσσαλονίκης, νότια των βόρειων τειχών και απέναντι από τον πύργο των Παλαιολόγων. Είναι το μοναδικό από τα βυζαντινά μοναστήρια που διασώθηκε μέχρι σήμερα. Η Μονή ιδρύθηκε από δυο μοναχούς, τους Δωρόθεο και Μάρκο Βλατή γύρω στο 1351 με 1371, όταν ο Δωρόθεος έγινε μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, στη θέση παλαιότερου καθιδρύματος. Η μονή αφιερώ-θη¬κε αρχικά στον Παντοκράτορα Χριστό ενώ σήμερα τιμάται στη μνήμη της Μετα¬μορ-φώσεως του Σωτήρος. Χορηγός της Μονής εικάζεται ότι ήταν επίσης η αυτοκράτειρα Άννα Παλαιολογίνα, η οποία είχε εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη το 1351 και έμεινε σ' αυτή μόνιμα μέχρι το θάνατό της. Σύμφωνα με την προφορική παράδοση, στην πε¬ριο¬χή της Μονής ο Απόστολος Παύλος κήρυξε προς τους Θεσσαλονικείς στην δεύ¬τερη περιοδεία του (51 μ.Χ.). Άλλωστε στο παρεκκλήσιο των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου δείχνουν ακόμη και σήμερα την πέτρα στην οποία στάθηκε ο Απ. Παύλος.

Ο ναός του Αγίου Δημητρίου, προστάτη της Θεσσαλονίκης, βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, βόρεια της αρχαίας ρωμαϊκής αγοράς, στην ομώνυμη οδό.

Το 324 μ.Χ. ο Μέγας Κωνσταντίνος, όρισε ως επίσημη θρησκεία τον χριστιανισμό. Οι χριστιανοί της Θεσσαλονίκης ήθελαν αμέσως να τιμήσουν τον μεγαλομάρτυρα Δημήτριο χτίζοντας έναν μικρό ναό. Έτσι κτίστηκε ένας μικρός λατρευτικός οικίσκος στον χώρο στον χώρο που μαρτύρησε και τάφηκε ο άγιος. Ο ναός αυτός έγινε  το κέντρο της λατρείας του. Από πάρα πολλά μέρη του κόσμου έρχονταν για να προσευχηθούν κι άλλοι για να θεραπευθούν με το μύρο που ανέβλυζε από τον τάφο του Αγίου. Στον ναό πήγε κι ο έπαρχος Λεόντιος που θεραπεύθηκε τελείως από μία ασθένεια που έπασχε. Από ευγνωμοσύνη προς τον άγιο, το 413, έκτισε στην ίδια θέση έναν νέο επιβλητικό ναό μεταφέροντας τον τάφο του αγίου μέσα σε κιβώριο, στο κεντρικό κλίτος. Το 580 όταν η Θεσσαλονίκη απειλούνταν από τις επιδρομές των Σλάβων, το κιβώριο έπιασε φωτιά την ώρα που οι Σλάβοι επιχειρούσαν να παραβιάσουν τα τείχη και να μπουν στην πόλη. Τότε, κατά την παράδοση, ακούστηκε μια φωνή: «Βάρβαροι περὶ τὸ τεῖχος, ὦ ἄνδρες πολῖται, ἀπροσδοκήτως ἐφάνησαν, ἀλλὰ σὺν ὅπλοις ἅπαντες ὑπὲρ τῆς πατρίδος ὁρμήσατε», που μεταφράζεται: «Άνδρες πολίτες, βάρβαροι εμφανίστηκαν ξαφνικά γύρω απ' τα τείχη. Ορμήστε όλοι με όπλα για την πατρίδα». Κι έτσι οι Θεσσαλονικείς πήγαν αμέσως να αμυνθούν και σώθηκε η πόλη. Το 620 η βασιλική του 5ου αιώνα κάηκε μετά από σεισμό αλλά ανακαινίστηκε χάρη στον τότε επίσκοπο της Θεσσαλονίκης Ιωάννη και τον έπαρχο Λέοντα. Το 904, που η πόλη καταλήφθηκε από τους Σαρακηνούς, ο ναός λεηλατήθηκε και το ιερό κιβώριο αρπάχτηκε σε κομμάτια. Το 1185 αρπάχτηκε ξανά το νέο πια ιερό κιβώριο απ' τους Νορμανδούς, όταν κατέλαβαν την πόλη. Κάποια χρόνια αργότερα, τον 13ο αιώνα επί Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου επισκευάστηκε ο ναός και ανακαινίστηκε η στέγη του (τότε ήταν που κτίστηκε και τοιχογραφήθηκε το παρεκκλήσιο του Αγίου Ευθυμίου). Το 1430, όταν η Θεσσαλονίκη έπεσε στα χέρια των Τούρκων, ο σουλτάνος Μουράτ Β' άφησε τον ναό στους χριστιανούς και διέταξε να μην χρησιμοποιηθεί από τους ομοεθνείς του. Οι Τούρκοι σεβάστηκαν την επιθυμία του σουλτάνου, αφού όμως είχαν λεηλατήσει τον ναό. Περίπου όμως το 1490, επί Σουλτάνου Βαγιαζήτ Β', ο ναός μετατράπηκε σε τζαμί με το όνομα «Κασιμιέ τζαμί» ―που σημαίνει φθινοπωρινός άγιος― αφήνοντας στους χριστιανούς μόνο ένα μέρος του ρωμαϊκού λουτρώνα του ναού εκεί όπου είχαν μεταφέρει και το κενοτάφιο του Αγίου. Το 1907, όσο ο ναός ήταν ακόμα τζαμί έγιναν κάποιες επισκευές και ανακαλύφθηκαν κάποια από τα ψηφιδωτά του. Τέλος, το 1912 μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης ο ναός του Αγίου Δημητρίου επέστρεψε και πάλι στα χέρια των χριστιανών μετά από 420 χρόνια τουρκικής κατοχής. Η μεγάλη πυρκαγιά του 1917 έκαψε και τον ναό, προκαλώντας τεράστιες καταστροφές. Χάρη στον Μακεδόνα αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχο που πριν την πυρκαγιά είχε κρατήσει σημειώσεις, σχέδια και φωτογραφίες του ναού, αναστηλώθηκε και αποδόθηκε στους πιστούς στις 26 Οκτωβρίου 1949.

Ο Γάιος Γαλέριος Βαλέριος Μαξιμιανός το 293 μ.Χ., κατά τη διάρκεια της τετραρχίας, ήταν καίσαρας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στη Βαλκανική με έδρα το Σίρμιο (Μιτρόβιτσα). Το 298 μ.Χ. ολοκλήρωσε την εκστρατεία του κατά των Περσών νικώντας το βασιλιά τους Ναρσή στην Αρμενία. Μετά τη σημαντική αυτή νίκη επέστρεψε στη Βαλκανική (299 μ.Χ.), και όρισε ως έδρα του τη Θεσσαλονίκη. Σύμφωνα με τους περισσότερους ερευνητές η πόλη υπήρξε έδρα του Γαλέριου για δύο χρονικές περιόδους, από το 298 μ.Χ. μέχρι το 303 μ.Χ. και από το 308 μ.Χ. μέχρι τον θάνατό το 311 μ.Χ.. Μετά τον θάνατο του Διοκλητιανού έγινε αύγουστος, κύριος όλου του ανατολικού τμήματος της αυτοκρατορίας. 

Κάθε χρόνο η γρίπη δε μας ξεχνά!

Για να μη φτάσουμε στο σημείο να υποφέρουμε, μπορούμε να προλάβουμε τα χειρότερα, αρκεί να ακολουθήσουμε τις οδηγίες του ΚΕΕΛΠΝΟ.

Δείτε το ενημερωτικό φυλλάδιο πατώντας στην εικόνα.

Για μια ακόμη φορά ο κ. Ιακωβίδης, η κα. Μιχαηλίδου και η κα. Αμανατιάδου μας εξέπληξαν με τη δημιουργικότητά τους! Τιμώντας την επέτειο του Πολυτεχνείου μας παρουσίασαν μια περιεκτική γιορτή με πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό, εξαιρετική επιλογή ποιημάτων συνδυασμένη με άριστη απαγγελία από τους μαθητές και τις μαθήτριες. Ακολούθησαν τρία τραγούδια από τη χορωδία και η εκδήλωση έκλεισε με μια φρέσκια και «πειραγμένη» παράσταση του έργου του Β. Αναστασιάδη «Ο Γιώργος Παπαδόπουλος ανακρίνεται».

Ακολουθούν φωτογραφίες από τη γιορτή και δύο ταινίες, η πρώτη με τραγούδια της χορωδίας και η δεύτερη (σε δύο μέρη) με το θεατρικό.

 Οι μαθητές της Α' και Β' τάξης είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν από κοντά τις πρόβες της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Θεσσαλονίκης και να μάθουν όρους της όπερας.

Ακολουθεί βίντεο από τις πρόβες:

Αναδημοσιεύουμε την προκήρυξη διαγωνισμού συγγραφής μικρού κειμένου για το νερό. Όσοι μαθητές/τριες ενδιαφέρονται οι καθηγητές που τους διδάσκουν Γλώσσα θα είναι στη διάθεσή τους. Ακολουθεί η προκήρυξη:

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

ME ΘΕΜΑ ΤΟ ΝΕΡΟ

ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ!

Στο πλαίσιο της ευαισθητοποίησης των κατοίκων της πόλης για το μείζον θέμα της ιδιωτικοποίησης του νερού και των "100 δράσεων για το Νερό" που διοργανώνει η Καμπάνια "Ε, όχι και το νερό", υπό την αιγίδα της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας, προκηρύσσεται:

Με διαφορετικό τρόπο τιμήσαμε φέτος την επέτειο του ΟΧΙ. Αφήσαμε το σχολείο κι ανεβήκαμε στα κάστρα, στο Γεντί Κουλέ, το περίφημο Επταπύργιο. Μέσα από την περιήγηση στον χώρο, τις ιστορικές αναφορές, τα δρώμενα και τη μουσική γνωρίσαμε την ιστορία του μνημείου και παράλληλα τιμήσαμε τους αγωνιστές ενάντια στον Φασισμό-Ναζισμό.

Τα αποτελέσματα μετά από τις εκλογές που έγιναν την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2018 είναι τα παρακάτω:

Κανονισμός λειτουργίας των μαθητικών κοινοτήτων

Aριθ. 23.613/6/Γ2/4094/86 (ΦΕΚ ? 619 Β/25-9-86)

Έχοντας υπόψη τις διατάξεις του άρθρου 45 παρ. 3 του Ν. 1566/1985 (ΦΕΚ 167), αποφασίζουμε :

Καθορίζουμε ως εξής τα θέματα που αναφέρονται στη συγκρότηση των μαθητικών κοινοτήτων των σχολείων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, στα όργανα και στη διαδικασία εκλογής τους, καθώς και στον τρόπο συμμετοχής τους στην οργάνωση της μαθητικής ζωής.

Υπουργική απόφαση 10645/ΓΔ4/23 Ιανουαρίου 2018, ΦΕΚ 120 με θέμα: «Εγγραφές, μετεγγραφές, φοίτηση και θέματα οργάνωσης της σχολικής ζωής στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.»

Άρθρο 31

Παιδαγωγικά μέτρα και ενέργειες παιδαγωγικού χαρακτήρα

Ενέργειες αντιμετώπισης κάθε παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς

Πώς υπολογίζονται οι απουσίες;

Κάθε ημέρα απουσίας από το σχολείο σημαίνει και τόσες απουσίες, όσες ήταν και οι ώρες μαθήματος. Με άλλα λόγια, αν κάποιος απουσιάζει μια ημέρα που έχει 7 ώρες μάθημα, θα πάρει 7 απουσίες, αν απουσιάζει μια ημέρα που έχει 6 ώρες μάθημα, θα πάρει 6 απουσίες.

Αν την ημέρα της απουσίας το σχολείο πήγε εκδρομή, πόσες απουσίες παίρνω;

Το ποίημα δημοσιεύτηκε το 1939 και σκιαγραφεί με λυρική υποβλητικότητα μια νυχτερινή εικόνα αποχωρισμού. Η σκηνή διαδραματίζεται κάτω από το φως του φεγγαριού, που συντροφεύει τη μοναξιά του ποιητή.

Ένα φεγγάρι πράσινο, μεγάλο,
που λάμπει μες στη νύχτα, – τίποτ' άλλο.

Μια φωνή, που γρικιέται μες στο σάλο
και που σε λίγο παύει, – τίποτ' άλλο.

Πέρα, μακριά, κάποιο στερνό σινιάλο
του βαποριού που φεύγει, – τίποτ' άλλο.

Και μόνο ένα παράπονο μεγάλο,
στα βάθη του μυαλού μου. – Τίποτ' άλλο.

σ. 142 σχ. βιβλίου

Ακολουθούν διάφορες μελοποιήσεις του ποιήματος:

 O Θούριος του Ρήγα είναι ο πιο διαδεδομένος προεπαναστατικός πατριωτικός ύμνος. Στους σαράντα πρώτους στίχους του εξαίρεται η ιδέα της ελεύθερης ζωής και αντηχεί το προσκλητήριο της επανάστασης σε όλους τους βαλκανικούς λαούς και ιδιαίτερα στους Έλληνες, οι οποίοι δεσμεύονται με ιερό όρκο ότι θα αγωνιστούν, για να ελευθερώσουν το σκλαβωμένο γένος τους.

Ως πότε, παλληκάρια, να ζούμεν στα στενά,
μονάχοι, σαν λιοντάρια, στες ράχες, στα βουνά;

Την Παρασκευή 20/4/2018 υποδεχτήκαμε στο σχολείο μας την Διευθύντρια του 44ου σχολείου του Sochi της Ρωσίας κυρία Korneva Margarita Ivanovna, εν όψει της αδελφοποίησης των σχολείων μας.

Κατόπιν επισκεφθήκαμε μνημεία της γειτονιάς μας. Ο κ. Παπαθανασίου Ιωάννης καθηγητής φιλόλογος του σχολείου μας ανέλαβε την ξενάγηση στον Άγιο Νικόλαο τον Ορφανό και στη Ροτόντα, ενώ στο Ισλαχανέ μας ξενάγησε η υπεύθυνη του μουσείου κ. Κονδυλίδου Αρετή.

Η επίσκεψη ολοκληρώθηκε με γεύμα που παρατέθηκε σε παραδοσιακό ουζερί της πόλης μας από τη Διευθύντρια του σχολείου μας και την Διευθύντρια του 44ου Δημοτικού σχολείου Θεσσαλονίκης, το οποίο συμμετέχει επίσης στη αδελφοποίηση με το ρώσικο σχολείο.

Την Δευτέρα 23/4/2018 σε επίσημη τελετή στο Ξενοδοχείο Μακεδονία Παλλάς έλαβε χώρα η υπογραφή των Συμφώνων Συνεργασίας μεταξύ των αδελφοποιημένων σχολείων, από τους έλληνες διευθυντές.