ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

Κάποτε ζούσαν δύο πολυαγαπημένα αδερφάκια, η Τζένη κι ο Θανάσης. Μια μέρα αποφάσισαν να πάνε για ψάρεμα στο ποτάμι κοντά στο δάσος, μαζί με το σκυλάκι τους, το Ρεξ. Έτσι, πήραν αυτά που χρειάζονταν και ξεκίνησαν.

Καθώς έφταναν στον προορισμό τους, μια άσχημη μυρωδιά διαπερνούσε τη μύτη τους. Όταν πλησίασαν, είδαν πως πάνω στο ποτάμι επέπλεαν απόβλητα και σκουπίδια. Επιπλέον, τα ψάρια πηδούσαν συνεχώς έξω από το νερό γιατί δεν άντεχαν. Κάποια στιγμή ο Ρεξ άρχισε να γαβγίζει και να κοιτάζει τον ουρανό. Τότε, τα παιδιά είδαν ένα πυκνό νέφος πάνω από τα κεφάλια τους. Ανακάλυψαν, μάλιστα, την πηγή της καταστροφής: ήταν ένα εργοστάσιο. Ναι, ένα εργοστάσιο που μόλυνε το περιβάλλον ασταμάτητα! Φυσικά, όλος ο κόσμος ήξερε σε ποιον ανήκε αυτή η εταιρία. Στον κύριο Μουχλίδη, τον πιο πλούσιο άνθρωπο του κόσμου. Τα δύο παιδιά ήταν τόσο θυμωμένα μαζί του! Έπρεπε, λοιπόν, κάτι να κάνουν, δε θα έμεναν με σταυρωμένα χέρια. Ο Θανάσης σκέφτηκε ν? ανατινάξει το εργοστάσιο με μια βόμβα που είχε στο μαγικό του σακίδιο. Βέβαια, αν το έκανε αυτό, θα είχε μπλεξίματα με τους γονείς του. Τότε, η Τζένη είπε μια πανέξυπνη ιδέα.

Το απόγευμα κάλεσαν όλα τα παιδιά της περιοχής, για να τους πουν τι συμβαίνει. Συμφώνησαν με την ιδέα της Τζένης κι άρχισαν να προετοιμάζονται. Το επόμενο πρωί, όλη η πόλη είχε γεμίσει φυλλάδια με διάφορα συνθήματα, όπως: «Κάτω τα εργοστάσια», «Μη μας ρυπαίνετε» και πολλά άλλα. Ο κύριος Μουχλίδης ήταν οργισμένος. Τα κέρδη του άρχισαν να μειώνονται και πολλοί εργάτες παραιτούνταν. Εκεί, όμως, που εξοργίστηκε-με έψιλον κεφαλαίο- είναι όταν τα παιδιά της πόλης βρέθηκαν κάτω από το γραφείο του. Κρατούσαν πανό και φώναζαν συνθήματα. Πολλοί ενήλικες τους ακολουθούσαν και τους ενθάρρυναν. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μιλούσαν σ? όλον τον κόσμο γι? αυτό το θέμα. Μετά από λίγο, η Τζένη κι ο Θανάσης ανέβηκαν στο γραφείο του κυρίου Μουχλίδη. Του παραπονέθηκαν για τα εργοστάσιά του και του ζήτησαν να τα διαμορφώσει έτσι, ώστε να είναι φιλικά προς το περιβάλλον. Μετά απ? όλα? αυτά, ο κύριος Μουχλίδης δέχτηκε. Άλλωστε, δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς.

Μετά από κάμποσο καιρό, ο Θανάσης κι η Τζένη ξαναπήγαν για ψάρεμα. Αυτήν τη φορά το ευχαριστήθηκαν! Όλα ήταν πεντακάθαρα και τα ψαράκια κολυμπούσαν με χαρά στα κρυστάλλινα νερά του ποταμού. Τα παιδιά ήταν τόσο χαρούμενα!

Μαρία Παπαγγέλου, Α2