ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

H Mαρία και ο Χρήστος, μαζί με το μικρό τους βοηθό, τον Ασπρούλη, έπαιζαν στην εξοχή. Ξαφνικά τους τράβηξαν την προσοχή κάτι καπνοί που έβγαιναν από ένα σωλήνα. Πήγαν να δουν τι είναι. Μόλις έφτασαν, είδαν το εργοστάσιο που μόλυνε το ποτάμι το οποίο ήταν δίπλα σ? αυτό, καθώς και τον αέρα. Τα ψάρια δεν μπορούσαν να ζουν μέσα στο βρόμικο νερό και γι? αυτό χοροπηδούσαν.

Έτσι η Μαρία κι ο Χρήστος αποφάσισαν να πάνε στο διευθυντή του εργοστασίου. Μπήκαν μέσα στο εργοστάσιο και ζήτησαν να δουν το διευθυντή. Αυτός τους δέχτηκε με χαρά. Η Μαρία ρώτησε τον κύριο Παπαπέτρου, το διευθυντή, αν μπορούν να μη μολύνουν το περιβάλλον. Ο κύριος Παπαπέτρου απάντησε πως είναι αδύνατον, εξάλλου δεν ήταν κι ο μοναδικός που μόλυνε με το εργοστάσιο το περιβάλλον. Ο Xρήστος πρότεινε να βάλουν φίλτρα στην καμινάδα και τ? απόβλητα να τα ρίχνουν αλλού. Η Μαρία πετάχτηκε κι είπε πως είναι μια εξαιρετική ιδέα. Ο κύριος Παπαπέτρου συμφώνησε και μετά από δύο εβδομάδες το εργοστάσιο λειτουργούσε χωρίς να μολύνει το περιβάλλον. Τώρα πια ο Χρήστος κι η Μαρία μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Είχαν κατορθώσει να σώσουν το περιβάλλον από έναν κίνδυνο.

Από τότε τα δύο παιδιά έγιναν αχώριστα και κανείς δεν μπορούσε να τους κάνει να τσακωθούν. Όταν μεγάλωσαν, αποφάσισαν να γίνουν εθελοντές στην Greenpeace, για να μπορούν συνέχεια να σώζουν το περιβάλλον από διάφορους κινδύνους. Βέβαια, μαζί τους είναι πάντα κι ο Ασπρούλης, αλλιώς δε θα καταφέρουν ποτέ τίποτε ...

Ζάπρη Ευστρατία-Μαρία Α1