ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

και των πολιτισμών

Με αφορμή το κείμενο «Λεώνη» της Μαρίας Πυλιώτου δόθηκε η εργασία: Φανταστείτε ότι είστε ένα άτομο με κινητικά προβλήματα. Γράψτε ένα κείμενο στο οποίο να περιγράφετε μια ημέρα από τη ζωή σας.

            Τη Δευτέρα είχα ραντεβού με το φυσικοθεραπευτή μου, τον κύριο Βασίλη.

Την προηγούμενη φορά κάναμε ασκήσεις για τη σπονδυλική στήλη, άρα αυτή τη φορά για τα πόδια. Αυτές οι ασκήσεις δε με πονάνε τόσο πολύ, αφού δε νιώθω σχεδόν τίποτε. Στις αρχές της παράλυσής μου, ένιωθα κάτι, αλλά τώρα τίποτε.

            Μου λείπει αυτός ο πόνος, όσο παράξενο κι αν ακούγεται. Μου λείπει αυτή η κούραση που ένιωθα. Μου λείπει το βόλλεϋ. Μου λείπει να τρέχω να προλάβω το λεωφορείο για την προπόνηση. Μου λείπει να κατεβαίνω τις σκάλες βιαστική. Μου λείπει να στρώνω το κρεβάτι του αδερφού μου. Μου λείπει να σφουγγαρίζω. Πράγματα που δεν ήθελα να κάνω, όσο είχα την ικανότητα να περπατάω.

            Το ραντεβού ήταν στις 19.00, άρα είχα χρόνο να ετοιμαστώ. Η μαμά με βοήθησε να σηκωθώ απ? το κρεβάτι και να ντυθώ, ήμουν έτοιμη. Καλέσαμε το ασανσέρ και κατεβήκαμε στην είσοδο της πολυκατοικίας, όπου μας περίμενε ένα ταξί. Συνήθως ο αδερφός του κυρίου Βασίλη, ο κυρ Γιάννης. Αυτό, που πρέπει να σηκωθώ απ? το καροτσάκι και να μπω στο αυτοκίνητο, με ταλαιπωρεί απίστευτα. Ευτυχώς, ο κυρ Γιάννης με ?ξεκουράζει?.

            Φτάσαμε, ο κύριος Βασίλης μας περίμενε και ξεκινήσαμε. Συνήθως δεν ένιωθα τίποτε, αλλά σήμερα είχα κάποιους μικρούς πόνους στον αστράγαλο. Πίστευα ότι ήταν της στιγμής και θα σταματούσαν. Εξαπλώθηκαν στη γάμπα και σιγά σιγά στο γόνατο. Έπρεπε να το πω στο γιατρό!

-Γιατρέ, σήμερα νιώθω κάτι μικρούς πόνους.

-Αλήθεια; Για άσε με να δω κάτι.

Του έδειξα...

-Ενδιαφέρον! Πρέπει να κάνουμε κάποιες εξετάσεις. Σε δύο μέρες θα έχουμε τ? αποτελέσματα.

Η μαμά μου ανησύχησε, μήπως έπαθα κάτι πιο σοβαρό. Έκανα τις εξετάσεις και γυρίσαμε σπίτι.

            Δεν μπορούσα να περιμένω, είχα αγωνία. Πέρασαν οι δύο μέρες, ο κυρ Γιάννης ήρθε να μας πάρει, φτάσαμε. Ο κύριος Βασίλης πήρε πολύ σοβαρό ύφος και είπε:

-Κατερίνα, κυρία Γεωργιάδου...

-Πείτε μας, προέκυψε κάτι σοβαρό; ρώτησε η μαμά.

-Όχι, δεν έχετε λόγο ν? ανησυχείτε.

-Τι έδειξαν οι εξετάσεις, γιατρέ;

-Υπάρχει ένα ποσοστό 70%...

-Που λέει τι; ρώτησα εγώ, αγωνιώντας.

-Ότι έχεις πιθανότητες να ξαναπερπατήσεις.

            Η μαμά μου κι εγώ δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε, η μια κοιτούσε την άλλη με ανοιχτό το στόμα. Πέρασε ένα τέταρτο περίπου μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε. Γυρίσαμε σπίτι και πήρα όλες μου τις φίλες τηλέφωνο, την Ιωάννα, την Όλγα, την Ξανθή, την Ιωάννα, την Έρρικα, τους πάντες, για να τους πω τα ευχάριστα.

            Ευχάριστα νέα, που ίσως ποτέ να μην πραγματοποιηθούν. Ελπίζω να τα καταφέρω και αυτό το 70% ν? αυξηθεί. Αυτή η μέρα, μετά από τη γέννηση του μικρού μου αδερφού, ήταν από τις ωραιότερες της ζωής μου.

Μιγκένα Πάσο Α2

Το κανάλι μας

youtube