Αριάδνη Κεσίδου

Η σύγχρονη εργαζόμενη μητέρα πρέπει να αλλάζει τόσους πολλούς ρόλους καθημερινά, να ξεχνάει τα δικά της θέλω και να θυσιάζεται κάθε μέρα για τα παιδιά και την οικογένειά της.

Το πρωί ξυπνάει πρώτη, ετοιμάζει το πρωινό, ξυπνά τα παιδιά της (κυρίως εάν είναι μικρής ηλικίας), τα βοηθά να ετοιμάσουν τις τσάντες τους (εκτός αν είναι έτοιμες από το βράδυ), τα ρούχα τους και ύστερα, αφού όλα είναι στη θέση τους, πηγαίνει στη δουλειά. Το μεσημέρι ή το απόγευμα γυρίζει από τη δουλειά, στην οποία είναι πιθανόν να αντιμετωπίζει δυσκολίες, διότι μαλώνει με κάποιον συνεργάτη, με το αφεντικό ή και με οποιονδήποτε, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Σημασία έχει πως ζορίζεται, για να έχουν τα παιδιά της ένα καλύτερο μέλλον και κάποιες φορές, εάν φωνάζει και λιγάκι παραπάνω, θα πρέπει να δείχνουμε κατανόηση. Όταν, λοιπόν, γυρίζει από τη δουλειά, ετοιμάζει το φαγητό, στρώνει το τραπέζι, πλένει τα πιάτα, σκουπίζει, καθαρίζει, βοηθά τα παιδιά στα μαθήματά τους, σιδερώνει τα ρούχα, για να είναι όλα έτοιμα, καθαρά κι όπως πρέπει. Οι υποχρεώσεις της όμως δεν τελειώνουν εκεί! Πηγαίνει τα παιδιά σε φροντιστήρια, εξωσχολικές δραστηριότητες, ψωνίζει για το σπίτι και πολλά ακόμα...

Το βράδυ, εφόσον της έχει απομείνει ελεύθερος χρόνος, ασχολείται με κάτι που θα την ξεκουράσει έστω και λιγάκι, για παράδειγμα παρακολουθεί τηλεόραση, λύνει σταυρόλεξα ή ασχολείται με τον άντρα της και ύστερα βάζει τα παιδιά για ύπνο.

Στη δική μου περίπτωση, βέβαια, η μητέρα μου (σύμφωνα μ' αυτά που λέει) και επειδή είμαι κορίτσι αλλά κι επειδή "υποτίθεται" ότι έχω μεγαλώσει πια, μου αναθέτει διάφορες δουλειές, όπως το πλύσιμο των πιάτων, το ελαφρύ καθάρισμα του σπιτιού κι εννοείται πως οι ετοιμασίες ρούχων και της τσάντας είναι καθαρά δική μου υπόθεση. Οπότε η θέση της ελαφρύνεται αρκετά και υποθέτω πως θα ελαφρυνθεί ακόμα περισσότερο, καθώς μεγαλώνω. Γενικά, για να ελαφρύνεται η εργαζόμενη μητέρα, πρέπει όλα τα άτομα της οικογένειας, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας, να συμβάλλουν με οποιοδήποτε τρόπο μπορεί ο καθένας, ώστε να λειτουργεί ικανοποιητικά η οικογένεια. Εγώ, από τη μεριά μου, δεν αδικώ τη μητέρα μου, έχει περάσει τόσο καιρό φροντίζοντάς με που πρέπει και εγώ σιγά σιγά να αρχίσω να της το ανταποδίδω με κάποιο τρόπο. Εξάλλου, όπως όλοι ξέρουμε, ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ, οπότε καλό είναι ν' αναγνωρίζουμε και ν' ανταποδίδουμε τα όσα έκανε, κάνει και θα κάνει για μας, πριν είναι αργά!!!

< Προηγούμενο		Επόμενο >